Εννιά ...και σήμερα!!!

 Και όμως πέρασαν 9 χρόνια που επιχείρησα την πρώτη μου ανάρτηση σαν μπλογκερ...ο Θεός να με κάνει δηλαδή αλλά λέμε τώρα...

Τα έχω ξαναπεί η αγάπη για τη Μαγειρική και τα λουλούδια και η επιθυμία να αφιερώσω σε πρόσωπο αγαπημένο μ έκανε να ξεκινήσω κάτι που απλά...δεν κάτεχα..  αλλά η προσπάθεια μετράει και έτσι πέρασαν τόσα χρόνια...

Πολλές οι αναρτήσεις στην αρχη...καινούργιο κοσκινάκι βλέπεις ,αραιοτερες μετά και έως μηδενικές τώρα.. 

Δεν είναι ότι δεν το θέλω απλά τα γεγονότα και οι καταστάσεις της ζωής μας αλλάζουν κι εμείς πάμε μαζί τους..

Αλλά υπάρχει και η άλλη ζοφερή πλευρά του θέματος,αυτή η μέρα χωρίζει τη ζωή στα δύο...σ αυτην που έκανες όνειρα για τα δύο σου παιδιά και χαιροσουν και σ αυτην που μετράς απλά τον καιρό χάνοντας ξαφνικά το ένα..

Τα χρόνια που το έχασες γίνανε 19 αλλά εσύ δεν το ξέχασες ούτε 19 δευτερόλεπτα. 

Κάθε χρόνο το μυαλό γεμίζει σκοτεινές στιγμές που περνούν από μπροστά σου με κάθε λεπτομέρεια...

Αναστενάζεις, μαυρίζει το μυαλό και η ψυχή,αλλά συνεχίζεις να ζεις και να κινείσαι σαν ένα καλοκουρντισμενο  ρομπότ που το προγραμμάτισαν να κάνει ότι κάνει........

Αχ να σε δω ,αχ να σε δω...να ακούσω  τη σκιά σου να μου φωναζει ΓΕΙΑ ΣΟΥ!!!!