Περιμένοντας μια Ανάσταση που θα είναι διαφορετική και πρωτόγνωρη για όλους μας,ένα Πάσχα που δεν έχω ξαναζήσει ,μια Μεγάλη Εβδομάδα που δεν έκανα συνήθειες και έθιμα χρόνων πηγαίνοντας να προσευχηθώ και να ζήσω μαζί με άλλους τις ακολουθίες των Αγίων Παθών και στερούμενη πολλά πολλά άλλα κάθησα και τα είπα με τον εαυτό μου,σαν να μιλούσα σε κάποιον άλλο.
Τού είπα κοίτα απλά πράγματα που τα είχες δεδομένα,όπως το να δεις και να γιορτάσεις με τα παιδιά και τα εγγόνια σου το Πάσχα να τώρα που δεν μπορείς να το έχεις...Κοίτα που φέτος δε θα πας το στεφάνι με τα κόκκινα γαρύφαλα για τον Εσταυρωμένο,ούτε θα καθήσεις παρέα με άλλο κόσμο να δεις το στόλισμα του Επιταφίου..
Κοίτα που δε θα πας το αυγό και το φως του Πάσχα στα προσφιλή σου πρόσωπα που έχουν χαθεί γιατί ούτε εσύ θα το πάρεις το Αγιο φώς όπως άλλες χρονιέςΚοίτα που δε θα ακούσεις απο το στόμα του αγαπημένου μας παπά το "Χριστός Ανέστη"ούτε θα τρέξεις άρον άρον για να φας μαγειρίτσα λες και θα φύγει απο το τραπέζι(τι ντροπή,κι όμως αυτό κάναμε)
Κοίτα που δε θα καθήσεις στην αυλη σου παρέα με πρόσωπα αγαπημένα να γιορτάσεις και να χαρείς,ξεφεύγοντας απο τα προβλήματα της καθημερινότηταςΚοίτα που δε θα γκρινιάξεις... πωπω κούραση αυτές οι γιορτές...
Η νέα τάξη πραγμάτων έχει τόσο πολύ αλλάξει τη ζωή μας και νομίζω ότι ποτέ δε θα είναι όλα ξανά οπως πριν...
Θάνατος και μαυρίλα παντού και μόνο που και πού κάποια αχτίδα φωτός να σκίζει τη ζοφερή πραγματικότητα...
Αλλά και πάλι ένα καλο μάθημα για όλους μας ότι τίποτε δεν είναι δεδομένο,ούτε καν όλα αυτά που για να τα προσδιορίσουμε βάζουμε δίπλα εκείνο το κτητικό ΜΟΥ....
Μου δεν υπάρχει,πρέπει όλοι να το αλλάξουμε και να διδαχτούμε ότι όλα μας χαρίζονται και όλα είναι δανεικά και όχι προβλέψιμα στις ζωές μας..Κάποια στιγμή σκέφτηκα ό τι είναι μια δοκιμασία δύσκολη όλο αυτό αλλά και απο την άλλη δώρο,γιατι στέρησε την ελευθερία μας ,αλλά άλλαξε και τη ζωή πολλών απο μας προς το καλύτερο..
Οι τρελλοί ρυθμοί της ζωής μας ,το άγχος για τα χρήματα,τη δουλειά,το άγχος για το αβέβαιο μέλλον παιδιών εγγονιών και λοιπών προσφιλων και μη προσώπων,έγινε καπνός με μια φράση που μας έγινε μότο.....ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ
Με όλα τα καλά και κακά που έχει ,Πασχα ορόσημο στο πριν και το μετά...Ενας τόσο δα μικρός αόρατος ιός γκρέμισε αυτοκρατορίες και προπύργια κρατών,αμαύρωσε φήμες δυνατών προσώπων και έστειλε στον άλλο κόσμο ανθρώπους δεν τους συνόδεψαν καν τα ίδια τους τα παιδιά...
Πόσο μικροί είμαστε αλήθεια,πόσο μάταια είναι όλα,πόσο χρειάζεται να αλλάξει ο τρόπος σκέψης μας...
Εύχομαι,ελπίζω,προσδοκώ απο όλο αυτό το κακό να βγεί κάτι καλό και διδακτικό.
Με υπομονή ,προσαρμογή,προσπάθεια,ηρεμία,αισιοδοξία και δύναμη ψυχής να δούμε και το πρόβλημα του διπλανού σαν πρόβλημα δικό μας...
Μας στερήθηκε η ελευθερία? ε ας σκεφτούμε πιο καλά ότι κάποιοι την στερούνται εδω και χρόνια η όλη τους τη ζωή γιατί έτσι ήταν η τύχη τους από αρρώστια η ατύχημα...
Ξέρουμε ότι κάποιος υποφέρει απο πείνα γιατί έχασε στη δουλειά του και δεν έχει να φάει όχι μόνο τώρα αλλά συνέχεια,ας κάνουμε κάτι γι αυτό...Είναι κάποιος ολομόναχος σπίτι του,ας πάρουμε έστω ένα τηλέφωνο να του κρατήσουμε συντροφιά ,έστω και έτσι..
Καθόμαστε βολεμένοι στον καναπέ του σπιτιού
μας και βαριόμαστε?Ε υπάρχουν άλλοι που
παλεύουν ώρες, μέρες, μήνες,
να σώσουν ζωές,η κάθονται υπομονετικά
και περιμένουν να ψωνίσουμε εμείς
για να φάμε στη ζεστασιά του σπιτιού μας..
Ας γίνουμε λίγο καλύτεροι και ας μη μας ξανα παρασύρει πάλι η ζωή στους ρυθμούς της,όταν όλο αυτό έχει περάσει,που το εύχομαι δηλαδή να περάσει,και να μην έρθει και κάτι άλλο ,κάτι άλλο μιάς και ο άνθρωπος εδω και πολλά χρόνια την έχει δει ΘΕΟΣ και έχει παρέμβει στα πάντα,χάλασε ΦΥΣΗ,ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ,ΑΞΙΕΣ ΖΩΗΣ,ΣΕΒΑΣΜΟ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΣΤΟ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟ και κατέλυσε αξίες χρόνων και παραδόσεων
Αυτά είναι οι σκέψεις μιας απλής νοικοκυράς,μάνας ,συζύγου και γιαγιάς,ας ελπίσουμε ότι όλοι θα έχουμε υγιείς σκέψεις απο εδω και μπρός για να καταφέρουμε να επιζήσουμε σε ένα κόσμο που αλλάζει ολοκληρωτικά
ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΨΥΧΗΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣΒρείτε μας και εδω---
https://www.facebook.com/groups/osamasaresounkaiagapame/?ref=bookmarks
