Έξι χρόνια ε?
Μα πότε πέρασαν ? Τι έγινε αέρας σαν να ήταν ....
Με φόρα ενθουσιασμό και μεράκι αποφάσισα μια μέρα να μπω στο χώρο των μπλογκς γιατί είχα ενθουσιαστεί με κάποια που παρακολουθούσα
Και ναμαιιιιιιι....
Οι γνώσεις μηδαμινές σχεδόν άσχετη αλλά με το σχετικό πείσμα...
Οι αναρτήσεις στην αρχή μικρές και με ρυθμούς χελώνας αλλά με χαρά όταν ολοκληρωνόταν....
Γνωριμίες και σχέσεις διαδικτυακές ...ένας κόσμος πρωτόγνωρος...
Το αντικείμενο των αναρτήσεων?
Ε μα τι άλλο ?
Μαγειρική....τη λατρεύουν όλοι και λουλούδια ...που τα λατρεύω εγώ...
Συν κάποιες φορές που θέλησα να ασχοληθώ και με κάποια άλλα θεματάκια και να ξετυλίξω τις σκέψεις μου.... κι έτσι φτάσαμε να κλείνει αυτή η παρόρμηση και ο ενθουσιασμός 6 συναπτά έτη
Οι ρυθμοί των αναρτήσεων λιγόστεψαν μα η αγάπη γι αυτό που δημιούργησα από το τίποτε δεν έλειψε κι ας φαίνεται ότι δεν ασχολούμαι
Θα μου φέρνει για πάντα χαρές στο νου και κόσμο που γνώρισα μέσα από αυτό...ε κι όποτε με πιάνει το μεράκι να σας δείξω ....τι φάγαμε σήμερα...θα το βλέπετε
Εξάλλου οι κουτάλες και οι σκούφοι είναι γι αυτούς που πραγματικά τα αξίζουν
σ’ ένα γέλιο δικό σου
στις ωραίες στιγμές
Αν μπορούσε να σβήσει
το μεγάλο κενό,
τη φθορά να νικήσει
για να μείνεις εδώ
θα έδινα ψυχή,θα έδινα ζωή
για εκείνες τις φωτιές
θα έδινα ότι θες...........................
Αν... μπορούσες να είσαι εδώ θα έβλεπες ότι άλλαξαν πολλά,ότι οι καιροί και οι άνθρωποι δεν είναι όπως τους θυμάσαι...
Οι συνήθειες ,οι αξίες,τα θέλω ,τα ιδανικά,τα ιδεώδη,όλα είναι πια αλλιώς
Θα έβλεπες τους φίλους σου που μεγάλωσαν και γίνανε γονείς ,επιστήμονες ,εργάτες,υπάλληλοι σε γραφεία και ας μην το θελαν και ας είχαν άλλα όνειρα...
Θα έβλεπες ακόμη εμάς να γερνάμε ...να μεγαλώνουμε με πίκρα για το μεγάλο κενό που μας άφησες...
Αν γυρνούσε ο χρόνος στις όμορφες στιγμές που ζήσαμε όλοι μαζί θα μπορούσα να δώσω ψυχή για να αλλάξουμε τα πράγματα.....
Αν και αν και υπομονή περάσαν 15 ολόκληρα χρόνια και τίποτε δεν είναι όπως πριν...τίποτε δε γίνεται πιο ανώδυνο με το πέρασμα του χρόνου ..ίσα ίσα το αντίθετο
Εύχομαι να είσαι κάπου όμορφα εκεί ψηλά...εύχομαι να γελάς...εύχομαι να μας κοιτάς και όταν κάτι δεις που σου φαίνεται αστείο να χαμογελάς λίγο στραβά...με κείνο το μυστήριο χαμογελάκι σου....
ΜΑΣ ΛΕΙΠΕΙΣ ΠΟΛΥ!!!!!
Μα πότε πέρασαν ? Τι έγινε αέρας σαν να ήταν ....
Με φόρα ενθουσιασμό και μεράκι αποφάσισα μια μέρα να μπω στο χώρο των μπλογκς γιατί είχα ενθουσιαστεί με κάποια που παρακολουθούσα
Και ναμαιιιιιιι....
Οι γνώσεις μηδαμινές σχεδόν άσχετη αλλά με το σχετικό πείσμα...
Οι αναρτήσεις στην αρχή μικρές και με ρυθμούς χελώνας αλλά με χαρά όταν ολοκληρωνόταν....
Γνωριμίες και σχέσεις διαδικτυακές ...ένας κόσμος πρωτόγνωρος...
Το αντικείμενο των αναρτήσεων?
Ε μα τι άλλο ?
Μαγειρική....τη λατρεύουν όλοι και λουλούδια ...που τα λατρεύω εγώ...
Συν κάποιες φορές που θέλησα να ασχοληθώ και με κάποια άλλα θεματάκια και να ξετυλίξω τις σκέψεις μου.... κι έτσι φτάσαμε να κλείνει αυτή η παρόρμηση και ο ενθουσιασμός 6 συναπτά έτη
Οι ρυθμοί των αναρτήσεων λιγόστεψαν μα η αγάπη γι αυτό που δημιούργησα από το τίποτε δεν έλειψε κι ας φαίνεται ότι δεν ασχολούμαι
Θα μου φέρνει για πάντα χαρές στο νου και κόσμο που γνώρισα μέσα από αυτό...ε κι όποτε με πιάνει το μεράκι να σας δείξω ....τι φάγαμε σήμερα...θα το βλέπετε
Εξάλλου οι κουτάλες και οι σκούφοι είναι γι αυτούς που πραγματικά τα αξίζουν
Αν ο χρόνος μπορούσενα σταμάταγε χθες
σ’ ένα γέλιο δικό σου
στις ωραίες στιγμές
Αν μπορούσε να σβήσει
το μεγάλο κενό,
τη φθορά να νικήσει
για να μείνεις εδώ
θα έδινα ψυχή,θα έδινα ζωή
για εκείνες τις φωτιές
θα έδινα ότι θες...........................
Αν... μπορούσες να είσαι εδώ θα έβλεπες ότι άλλαξαν πολλά,ότι οι καιροί και οι άνθρωποι δεν είναι όπως τους θυμάσαι...
Οι συνήθειες ,οι αξίες,τα θέλω ,τα ιδανικά,τα ιδεώδη,όλα είναι πια αλλιώς
Θα έβλεπες τους φίλους σου που μεγάλωσαν και γίνανε γονείς ,επιστήμονες ,εργάτες,υπάλληλοι σε γραφεία και ας μην το θελαν και ας είχαν άλλα όνειρα...
Θα έβλεπες ακόμη εμάς να γερνάμε ...να μεγαλώνουμε με πίκρα για το μεγάλο κενό που μας άφησες...
Θα έβλεπες τον αδερφό σου που του λείπεις αφάνταστα το νιώθω κάθε φορά που θα μιλήσει γι σένα λέγοντας αυτά που κάνατε σαν παιδιά στη γυναίκα του που δε σε γνώρισε ποτέ η σε όποιον δε σε ήξερε.... αλλα και όταν δε μιλά...απλά το ξέρω
Θα έβλεπες μια ανιψιά που σε λατρεύει κι ας μη σε γνώρισε ποτέ,έναν ανιψιό που ενώ δε μιλά πολύ και δε ρωτά πράγματα αν κοιτάξεις βαθιά στα όμορφα του μάτια θα δεις ότι το ίδιο κι αυτός τρέφει αγάπη στην ψυχή του για σένα.Αν γυρνούσε ο χρόνος στις όμορφες στιγμές που ζήσαμε όλοι μαζί θα μπορούσα να δώσω ψυχή για να αλλάξουμε τα πράγματα.....
Αν και αν και υπομονή περάσαν 15 ολόκληρα χρόνια και τίποτε δεν είναι όπως πριν...τίποτε δε γίνεται πιο ανώδυνο με το πέρασμα του χρόνου ..ίσα ίσα το αντίθετο
Εύχομαι να είσαι κάπου όμορφα εκεί ψηλά...εύχομαι να γελάς...εύχομαι να μας κοιτάς και όταν κάτι δεις που σου φαίνεται αστείο να χαμογελάς λίγο στραβά...με κείνο το μυστήριο χαμογελάκι σου....
ΜΑΣ ΛΕΙΠΕΙΣ ΠΟΛΥ!!!!!