Δεν την ένοιαζε γι αυτά ,το καλύτερο της παιχνίδι ήταν ένα απλό μπαλόνι χρωματιστό.Δεν είχαν δενδρο στο σπίτι να στολίσουν αλλά δεν την ένοιαζε ούτε κι αυτό.
Ήταν χαρούμενη και έπαιζε με τα άλλα παιδιά στο χωριό.
Πίστευε στις μαγικές μέρες των Χριστουγέννων.
Αλλά πιο πολύ στις νύχτες.
Νόμιζε ότι το πνεύμα των Χριστουγέννων τις κάνει πιο μαγικές.
Άκουγε από τη γιαγιά της παραμύθια για καλικάντζαρους και δράκους και έφτιαχνε κόσμους μαγικούς στο μυαλό της.
Της έλειπαν κάποια πράγματα,αλλά πάντα πίστευε ότι θα γινόταν κάτι μαγικό και θα έβρισκε όλα τα θέλω και τα όνειρα της.Έκανε τη δική της οικογένεια και πάντα έλεγε στα παιδιά της ότι οι νύχτες των Χριστουγέννων ήταν μαγικές.
Ήταν κάποτε μια γυναίκα που ζούσε πιστεύοντας στα ίδια μαγικά διαφορετικά βράδια.
Περίμενε πίστευε ,έλπιζε.Δεν γινόταν κάτι ιδιαίτερο και αυτή όλο έλεγε ,δεν πειράζει,του χρόνου μάλλον.
Τα χρόνια περνούσαν και δεν γινόταν κάτι διαφορετικό.Απλά μεγάλωνε και άρχισε να σκέφτεται ότι μπορεί και να μην ήταν τόσο μαγικές αυτές οι νύχτες.
Ίσως να ήταν σαν τις άλλες του χρόνου.Έβλεπε γύρω της ότι κι άλλοι άνθρωποι άρχιζαν να νιώθουν διαφορετικά.
Ο κόσμος άλλαζε γενικά προς το άσχημο μάλλον.
Όλα γινόταν πιο εμπορικά και το πνεύμα των Χριστουγέννων έχανε τη λάμψη του.
Και τότε έψαξε να το βρει αλλού.
Στους καλούς φίλους,την καθημερινότητα,στο ότι ζούσε και χαιρόταν τον Ήλιο ,τον καθαρό αέρα,στην υγεία που είχε,στην οικογένεια της,στα μικρά,απλά μα τόσο όμορφα........
Είναι μια γυναίκα που χαίρεται ότι έχει,που ελπίζει σε κάτι πιο όμορφο,που προσδοκά να είναι υγιής και με τους αγαπημένους της δίπλα της.Στους καλούς φίλους,την καθημερινότητα,στο ότι ζούσε και χαιρόταν τον Ήλιο ,τον καθαρό αέρα,στην υγεία που είχε,στην οικογένεια της,στα μικρά,απλά μα τόσο όμορφα........
Είναι μια γυναίκα που βλέπει μαγεία τις Χριστουγεννιάτικες νύχτες σ αυτό που λέγεται ζωή...................
